The Myth of the Omnipotent Central Bank

"“Inflation”, said Milton Friedman, “is always and everywhere a monetary phenomenon”. Upon this statement has been built three decades of faith in the omnipotence of central banks. It does not matter what government does: it does not matter what markets do: it does not matter what shocks there are to the economy. As long as central banks get the money supply right, there will be no inflation. Or deflation. Growth will simply proceed smoothly along a pre-determined path.

Leaving aside the question of whether central banks really control the money supply at all in an endogenous fiat money system, it is clear to me that the control of inflation – in all its forms – is by no means so simple. Despite Friedman’s statement, the forces that create inflation and deflation are in reality poorly understood."

http://pragcap.com/the-myth-of-the-omnipotent-central-bank

Monetary Tectonics: 50 Slides Illustrating The Tug Of War Between Inflation And Deflation

Polecam przeglądnąć opracowanie od Incrementum AG o obecnej polityce monetarnej (w szczególności inflacji i deflacji oraz ich czynnikach i konsekwencjach). Sporo wykresów i komentarzy.

http://www.incrementum.li/wp-content/uploads/2014/01/Monetary-Tectonics-Inflation-vs-Deflation-Incrementum-Chartbook-2.pdf

Bernanke – lepszy Friedman

"Ben Bernanke to chyba jedyny ekonomista, który swoją wypracowaną teorię i badania empiryczne miał okazję sam sprawdzić w praktyce na tak wielką skalę. Dlaczego nazwałem go lepszym Miltonem Friedmanem? Bo był w pewnym sensie jest uczniem Friedmana – propagował jego koncepcję przyczyn Wielkiej Depresji, przyznawał polityce pieniężnej stabilizacyjną rolę itd. Ale jednocześnie brak mu ideologicznego ferworu, nie jest rycerzem walki z państwem wszędzie i za każdą cenę, co pozwoliło mu posunąć myślenie dotyczące polityki pieniężnej znacznie na przód. (...)"

http://highbookvalue.com/2013/12/19/470/

Abenomics - Japan's Dangerous Experiment

"For Abenomics to succeed, Japanese households will need to reverse the recent deflationary trend of excess saving and encourage consumers to spend more. In the infographic, Mads Koefed, Head of Macro Strategy at Saxo Bank, suggests that ‘the new experiment in Japan has boosted consumer sentiment and that has now resulted in consumers spending more of their money’. Will a more optimistic outlook translate into a revival for the world’s third largest economy? It is premature to gauge the success of Abenomics at this stage, and there are question marks over the proposed structural reforms. Fears remain over Japan’s alarming national debt, and an eventual rise in interest rates would add a greater burden on the government, undercutting reform measures. Will an offshoot of Abe’s remedies to Japan’s macroeconomic problems inflict a greater debt load?"

http://uk.saxomarkets.com/tradingdebates/abenomics-infographic-japan-2013

The Unemployment Rate at Full Employment: How Low Can You Go?

"A lot of people are talking about full employment these days. Lawrence Summers bemoaned its long-term absence at an important talk at the International Monetary Fund recently. Janet Yellen, nominated by President Obama to head the Federal Reserve, stressed that institution’s role in meeting the goal of full employment during her Senate hearing last week. (...)

What follows is all about the first question, but let us briefly note why this matters so much, even — we’d say especially — now. To policy makers at the Federal Reserve and the many economists who watch and critique their every move, the unemployment rate associated with full employment is a key parameter. It’s a landing strip that determines their flight path in ways that have profound implications for the passengers on board, especially, as we stress below, those sitting in coach. (...)

For economists, the question we’re asking is this: What is the lowest unemployment rate consistent with stable inflation, otherwise known as the nonaccelerating inflation rate of unemployment, or Nairu?"

http://www.cepr.net/index.php/op-eds-&-columns/op-eds-&-columns/the-unemployment-rate-at-full-employment-how-low-can-you-go

Ujemne stopy procentowe

"Summers zauważa poważny problem. Od długiego czasu, na pewno poprzedzającego obecny kryzys, gospodarka amerykańska nie była w stanie wygenerować szybkiego wzrostu popytu. I to pomimo powstawania kolejnych baniek na rynkach aktywów – bańki dotcomowej, bańki na rynku nieruchomości, gwałtownego wzrostu cen dzieł sztuki, czy czegokolwiek innego. W tym okresie stopy procentowe były utrzymywane na niskim poziomie, ale inflacja mimo to pozostawała pod kontrolą, a wzrost gospodarczy jakoś nie wskazywał na przegrzewanie się gospodarki. Taką sytuację nazywa sekularną stagnacją (secular stagnation). Niezależnie od szczegółów Summers ma rację, że coś jest tutaj nie tak…"

"Jeżeli Summers ma rację i gospodarka USA oraz niektóre inne gospodarki rozwinięte mają ujemne neutralne stopy procentowe, to banki centralne muszą przemyśleć parę spraw. Po pierwsze, stopy nominalne pozostaną na poziomie bliskim zera przez baaaaardzo długi czas, choć akurat to nikogo nie powinno dziwić. Po drugie, aby wygenerować wyraźnie ujemną realną stopę, to przy zerowej stopie nominalnej, trzeba jakoś postarać się o wysokie oczekiwania inflacyjne (w końcu: stopa realna = stopa nominalna – oczekiwana inflacja = 0% – oczekiwana inflacja). A zrobić to można na przykład poprzez podniesienie celu inflacyjnego do wyższego poziomu, na przykład z 2% do 4%."

http://randomjog.wordpress.com/2013/11/23/ujemne-stopy-procentowe/

Peter Schiff: wzrost w USA jest iluzją

"Niewielkie różnice w wartości inflacji CPI i deflatora PKB w Stanach Zjednoczonych mogły całkowicie wypaczyć obraz największej gospodarki świata. W Ameryce nie ma wzrostu. Jest tylko jego urzędowa iluzja – twierdzi ekonomista Peter Schiff."

http://www.bankier.pl/wiadomosc/Peter-Schiff-wzrost-w-USA-jest-iluzja-2917397.html

Why Didn’t QE Cause High Inflation?

"First of all, I think QE did cause some inflation. Contrary to popular mythology, I don’t say QE does nothing. It’s more that I just think it’s inadequate. And when we analyze the current environment and impact of QE we have to consider the counter-factual world without having had any QE. If the Fed hadn’t stepped in in 2008 to bolster the banking system we likely would have had a depression in the USA."

"The problem with QE is that it doesn’t have a transmission mechanism to substantially increase aggregate demand. When the Fed buys bonds from a bank they simply swap reserves for t-bonds. The bank has the same net worth (roughly, depending on any capital gains and as mentioned previously QE1, 2 and 3 have had diminishing returns here) and the reserves sit in the interbank market (and no, they don’t get “lent out”, that’s not how banking works). The bank might feel inclined to shift its portfolio holdings and replace lost T-bond income so it might go buy stocks or bonds of other types, but this doesn’t guarantee sustainable capital gains because there has been nothing directly attached to this balance sheet change that necessarily justifies an increase in share prices."

http://pragcap.com/why-didnt-qe-cause-high-inflation

Inflacja to nadal mniejsze zło

"Główne banki centralne świata martwią się o inflacyjne skutki uboczne swoich zmagań z recesją. To błąd. W zestawieniu z zagrożeniami, jakie stwarza uporczywie słaby wzrost trwały wyskok umiarkowanej inflacji nie jest powodem do zmartwień. Przeciwnie, w większości regionów powinno się ją witać z zadowoleniem.

Być może argumenty za umiarkowaną inflacją (powiedzmy do 4-6 proc. rocznie) nie są już tak przekonujące, jak były u zarania kryzysu, kiedy to po raz pierwszy poruszałem ten problem. Wtedy bowiem – przy niechęci rządu do umorzenia długów, przy ogromnie przewartościowanych realnych cenach mieszkań oraz przy nadmiernych płacach realnych w niektórych sektorach – umiarkowana inflacja mogłaby być nadzwyczaj pomocna."

http://www.project-syndicate.pl/artykul/inflacja-to-nadal-mniejsze-zo,87.html

The debt crisis - Can it be inflated away?

"Regular readers will know the mantra "inflate, stagnate, default" that this writer has perceived to be the three likely outcomes of the debt crisis. Now Marco Valli, the euro zone economist of Unicredit, the Italian bank, has produced a very interesting 27-page note on the issue. To give the game away, the title is "Inflating away the debt overhang? Not an option". Mr Valli argues that a central bank trying to achieve this aim would face three challenges:

1. to create inflation in the current context of large economic slack and private/public sector deleveraging

2 to do so in a way that faster inflation leads to negative real interest rates, thus generating a transfer from investors to the government 

and 3 to deliver negative real rates that are sufficiently large and/or last sufficiently long to allow for a significant reduction of the debt/GDP ratio.

Mr Valli argues that 'it is virtually impossible to satisfy these three conditions in a low-growth, high-public-deficit environment'. Of course, in a strong growth, low deficit (better still, a primary surplus) environment, there would be no need for a central bank to take the risk of attempting to inflate the debt away."

http://www.economist.com/blogs/buttonwood/2013/05/debt-crisis

Currency Wars: “The Fed is Playing with a Nuclear Reactor”

"(...) we are well into the third currency war of the past 100 years. President Obama fired the first salvo during his 2010 State of the Union address, when he announced the launch of the National Export Initiative and said the goal was to double exports over the next five years. The easiest way to do that, of course, is to cheapen the US dollar. But that is only part of the explanation, Rickards said.

To really understand what is going on, you have to start with the quantity theory of money, or MV = PQ. (Quick refresher: PQ = nominal GDP, Q = real GDP, P = inflation/deflation, M = money supply, and V = velocity of money.) The issue here is that the theory doesn’t hold up in the real world because velocity — the number of times money changes hands, or turns over — is not constant. ”Velocity is collapsing,” Rickards said. “You can think of monetary policy as a desperate race between increasing money supply and decreasing velocity, and the Fed is printing money to offset the decline in velocity. . . . So the Fed’s problem is best

understood as one of trying to bend this velocity curve.”

How exactly does Fed do this? Through “propaganda” and a mix of “carrots and sticks,” according to Rickards.

The carrot is negative real rates, and the stick “is to shock you with inflation.” Here is how it plays out: the negative real rates incent you to borrow, an inflation shock makes you want to spend, the ”lending and spending machine” gets going again, and nominal GDP starts increasing. Then, real GDP gets back to trend and becomes self-sustaining, and “we all live happily ever after.”"

http://blogs.cfainstitute.org/investor/2013/04/03/currency-wars-the-fed-is-playing-with-a-nuclear-reactor/

Japan: A cunning plan

"So this is Japan's national problem. The country has a lot of debt, much of it issued by the government. On the plus side, nominal interest rates are low, making the debt easy to service (albeit that interest costs are a quarter of government spending, see Andy Xie's analysis). On the negative side, those low interest rates are a reflection of a deflationary, slow-growth environment that means its debt isn't going to disappear. 

Bring forward the cunning plan. Generate inflation and consumers will start spending, business confidence will improve and growth will resume. This will reduce the government's annual deficit and reduce the real value of the debt over time. Problem solved. But what about investors? Won't they demand a higher yield to compensate for the inflation? Marty Feldstein reckons a four percentage point rise in borrowing costs will push the annual deficit to 20% of GDP (admittedly, because of the average maturity of the debt, that would take some time to occur)."

http://www.economist.com/blogs/buttonwood/2013/04/japan?fsrc=rss

The Yen's Looming Day of Reckoning

"Japan is on an unsustainable path of a strong yen and deflation. The unprofitability of Japan's major exporters and emerging trade deficits suggest that the end of this path is in sight. The transition from a strong to weak yen will likely be abrupt, involving a sudden and big devaluation of 30 to 40 percent. It will be a big shock to Japan's neighbors and its distant competitors like Germany. The yen's devaluation in 1996 was a main factor in triggering the Asian Financial Crisis. Japan's neighbors must have a strong banking system to withstand a bigger devaluation of the yen."

http://english.caixin.com/2012-03-23/100372177_all.html

[Mises.org] Gdzie ta inflacja?

"Krytyka austriackiej szkoły ekonomicznej kierowana jest ostatnio na takich austriaków jak Robert Murphy, ponieważ inflacja w gospodarce jest na bardzo niskim poziomie. Oczywiście krytycy mówią o mainstreamowym pojęciu inflacji, czyli o poziomie cen mierzonym przy pomocy wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych(tj. CPI).

Zignorujmy problemy związane z poziomem cen i wszystkimi technicznymi problemami z CPI. Zignorujmy również fakt, że ma to mało wspólnego z austriacką teorię cyklu koniunkturalnego— w przeciwieństwie do tego co sugerują krytycy. Pogląd, że więcej pieniędzy (czyli inflacja) powoduje wzrost cen (czyli inflację cen), nie jest czysto austriackim poglądem. Jest to bardzo stary i powszechny pogląd wśród ekonomistów. Jest prezentowany w prawie każdym podręczniku, który przejrzałem."

http://mises.pl/blog/2013/04/02/thornton-gdzie-ta-inflacja/
http://mises.org/daily/6340/Where-Is-the-Inflation (oryginalny tekst)

Trystero: Biedni i bogaci w różnym stopniu odczuwają inflację

"W dużym uproszczeniu, podawana w mediach zmiana cen usług i towarów konsumpcyjnych (CPI) odzwierciedlać ma zmianę cen dóbr konsumowanych przez przeciętne gospodarstwo domowe. Oznacza to, że wiele gospodarstw domowych, których struktura wydatków znaczenie różni się od koszyka wydatków przeciętnego gospodarstwa, może doświadczać odmiennych poziomów inflacji.

Na jednym z pierwszych wykładów ekonomii podawane jest prawo Engla, które głosi, że w miarę wzrostu dochodów zmniejsza się udział wydatków na żywność (oraz inne towary i usługi podstawowe) w wydatkach ogółem. Wydaje się więc logiczne, że bogaci i biedni mogą różnym stopniu odczuwać inflację – ze względu na różnice w strukturze ich wydatków.

http://blogi.bossa.pl/2013/03/20/biedni-i-bogaci-w-roznym-stopniu-odczuwaja-inflacje/

Narodowy Bank Polski: Raport o inflacji marzec 2013 r.

Raport o inflacji (marzec 2013), zawierający projekcję inflacji i PKB. Myślę, że warto się z nim zapoznać i zobaczyć, co o sytuacji gospodarczej w Polsce myśli NBP.

http://nbp.pl/polityka_pieniezna/dokumenty/raport_o_inflacji/raport_marzec_2013.pdf

Polityka monetarna cd.

1) Dlaczego twierdzenie, że "luzowanie ilościowe" spowoduje hiperinflację jest nieprawdziwe:

http://www.forbes.com/sites/johntharvey/2011/05/14/money-growth-does-not-cause-inflation/ 

2) Zimne spojrzenie na korelację pomiędzy "drukowaniem", a wzrostami na giełdach, potwierdzone danymi o bilansach największych banków centralnych.

http://rafalhirsch.blogspot.com/2013/01/wzrosty-na-giedach-dodruk-pieniadza-w.html#more

3) Coś dla wytrwałych - krytyka Standardu Złota. Autor to niewątpliwy autorytet w swojej dziedzinie:

http://nationalinterest.org/article/critique-pure-gold-5741