The Mystery of Treasury Yields and Stock Market Valuation

Krótki tekst dla wszystkich rozważających decyzje inwestycyjne w oparciu o mnożniki agregowane dla całego rynku.

"The relationship between the 10 year treasury yield and the PE ratio on the S&P 500 is unstable overtime.  In theory, investors should pay more for stocks when rates are low and less for stocks when rates are high.  However, the equity risk premium tends to cloud the relationship between treasury yields and the PE ratio, and empirically speaking the relationship between stocks and interest rates is much looser than we would like to think."

http://www.zacks.com/stock/news/110396/The-Mystery-of-Treasury-Yields-and-Stock-Market-Valuation

Stopy procentowe mogą być wciąż zbyt wysokie

"Polityka pieniężna w USA może być zbyt restrykcyjna, a jej odpowiednie poluzowanie – niemożliwe. Przez to Stany Zjednoczone mogą tkwić w długotrwałej stagnacji, przypominającej Japonię ostatnich dwóch dekad. Tą hipotezą, wypowiedzianą podczas zaledwie 16-minutowego przemówienia, znany ekonomista Lawrence Summers wzbudził burzliwą dyskusję."

"Hipoteza jest następująca. W Stanach Zjednoczonych realna naturalna stopa procentowa, czyli stopa zapewniająca maksymalny wzrost niewywołujący napięć inflacyjnych, znajduje się głęboko poniżej zera – na poziomie ok. minus dwóch, minus trzech procent. Polityka pieniężna nie jest w stanie osiągnąć tak niskiej realnej stopy, więc bieżący koszt kapitału jest wyższy niż koszt zapewniający optymalną alokację oszczędności i pracowników. To zaś trwale blokuje popyt i prowadzi do długotrwałej stagnacji.

Powody tego zjawiska mogą być różne – Summersowi zabrakło czasu, by je wyjaśnić, ale najczęściej wymienia się następujące przyczyny: nadmierne oszczędności w Azji, eksportowane do Stanów Zjednoczonych, nadmierne oszczędności ludzi zamożnych, których liczba rośnie lawinowo, a którzy nie mogą konsumować dużej części swojego dochodu, duże oszczędności ludzi spłacających zadłużenie po ostatnim kryzysie, początek kryzysu demograficznego, czy też zastój innowacyjności."

http://www.obserwatorfinansowy.pl/forma/debata/stopy-procentowe-moga-byc-wciaz-zbyt-wysokie/

The Anti-Debt-Relief Crowd Is Wrong on Greece

"Yet whether Greece can pay the interest on its loans for now is not the issue. Greece’s problem is that absent relief, the debt will remain huge. By forfeiting commercial profit on its loans, the euro area is helping out, but these cheap loans still add to the public debt. Japan is one of the few other countries to have amassed such high levels of debt in modern times, and its “lost decade” is now in its 23rd year.

Until Greece’s nominal GDP growth, currently sharply negative, rises above the interest rate it pays on its debts, these will go on increasing as a proportion of the economy. This is simple arithmetic: Debt service costs add to the debt, the numerator, faster than GDP, the denominator, rises."

"The optimistic view that low interest rates make debt relief unnecessary follows in the same misguided vein. Greece is spending about 5 percent of GDP to service its debts, forcing it into the same vicious circle as Japan (which spends only 2 percent of GDP on debt service) and Italy (5.4 percent of GDP). This burden makes the task of turning Greece’s budget deficit into a surplus hopeless and undermines future growth. Flat growth and no inflation mean that the 3 percent interest Greece is paying on its debt remains too high to reverse the vicious circle that has bedeviled the commission’s forecasts."

"(Charles Wyplosz is a professor of economics at the Graduate Institute of International and Development Studies in Geneva.)"

http://www.bloomberg.com/news/2013-10-01/the-anti-debt-relief-crowd-is-wrong-on-greece.html

The Unemployment Rate at Full Employment: How Low Can You Go?

"A lot of people are talking about full employment these days. Lawrence Summers bemoaned its long-term absence at an important talk at the International Monetary Fund recently. Janet Yellen, nominated by President Obama to head the Federal Reserve, stressed that institution’s role in meeting the goal of full employment during her Senate hearing last week. (...)

What follows is all about the first question, but let us briefly note why this matters so much, even — we’d say especially — now. To policy makers at the Federal Reserve and the many economists who watch and critique their every move, the unemployment rate associated with full employment is a key parameter. It’s a landing strip that determines their flight path in ways that have profound implications for the passengers on board, especially, as we stress below, those sitting in coach. (...)

For economists, the question we’re asking is this: What is the lowest unemployment rate consistent with stable inflation, otherwise known as the nonaccelerating inflation rate of unemployment, or Nairu?"

http://www.cepr.net/index.php/op-eds-&-columns/op-eds-&-columns/the-unemployment-rate-at-full-employment-how-low-can-you-go

Good economy, poor returns?

"Ever since the Federal Reserve started to talk of tapering, the equity market had had a fairly cautious attitude towards economic data. On some days, bad economic news has been good for the market on the grounds that the Fed would be less likely to taper; good news has occasionally provoked a sell-off. Overall, the trend has been upwards, as illustrated by the Dow's ability to top 16,000. Indeed, we could almost say we are back in Goldilocks territory, where the economy is not so strong (as to cause inflation and monetary tightening) or so weak (as to cause recession and a collapse in profits) but "just right".

It seems common-sensical to say that a strong economy should be good news for equities, since profits are linked to GDP, and a weak economy should be bad for the stockmarket (think of the 1930s). But history suggests there is very little correlation between GDP growth and equity returns over the long run (see this paper from Jay Ritter, for example). One reason is that the stockmarket is not an exact representation of the domestic economy (some sectors are in government, or family-run hands; the biggest companies are multinational). And a second reason, oft forgotten, is that the key driver of returns is the starting valuation."

http://www.economist.com/blogs/buttonwood/2013/11/economics-and-markets

Kilka ważnych pytań, część 10: Czy zmienność rynku równa się ryzyku?

"To niemal powszechny zwyczaj w branży finansowej, że zmienność rynku utożsamia się z ryzykiem, które ponosi inwestor. Nietrudno trafić na takie właśnie podejście w analizach, komentarzach, pracach naukowych i literaturze. Czy takie traktowanie zmienności, liczonej odchyleniem standardowym, wariancją, ATRem czy inną miarą, jest prawidłowe?"

"Takie podejście to pewne uproszczenie, przydatne do budowy modeli i analiz finansowych. Zakłada ono, że fluktuacje cen instrumentów same w sobie niosą ryzyko (tzw. systematic risk), nie sięga do źródeł przyczyn lecz opisuje objawy.  Tak naprawdę jednak zmienność mierzy po prostu… zmienność. Do pomiaru ryzyka używa się jej z głównie z powodu prostoty użycia ponieważ w ten sposób można je matematycznie skalować, a liczbami da się prościej zarządzać niż nieokreślonością."

http://blogi.bossa.pl/2013/11/22/kilka-waznych-pytan-czesc-10/

Ujemne stopy procentowe

"Summers zauważa poważny problem. Od długiego czasu, na pewno poprzedzającego obecny kryzys, gospodarka amerykańska nie była w stanie wygenerować szybkiego wzrostu popytu. I to pomimo powstawania kolejnych baniek na rynkach aktywów – bańki dotcomowej, bańki na rynku nieruchomości, gwałtownego wzrostu cen dzieł sztuki, czy czegokolwiek innego. W tym okresie stopy procentowe były utrzymywane na niskim poziomie, ale inflacja mimo to pozostawała pod kontrolą, a wzrost gospodarczy jakoś nie wskazywał na przegrzewanie się gospodarki. Taką sytuację nazywa sekularną stagnacją (secular stagnation). Niezależnie od szczegółów Summers ma rację, że coś jest tutaj nie tak…"

"Jeżeli Summers ma rację i gospodarka USA oraz niektóre inne gospodarki rozwinięte mają ujemne neutralne stopy procentowe, to banki centralne muszą przemyśleć parę spraw. Po pierwsze, stopy nominalne pozostaną na poziomie bliskim zera przez baaaaardzo długi czas, choć akurat to nikogo nie powinno dziwić. Po drugie, aby wygenerować wyraźnie ujemną realną stopę, to przy zerowej stopie nominalnej, trzeba jakoś postarać się o wysokie oczekiwania inflacyjne (w końcu: stopa realna = stopa nominalna – oczekiwana inflacja = 0% – oczekiwana inflacja). A zrobić to można na przykład poprzez podniesienie celu inflacyjnego do wyższego poziomu, na przykład z 2% do 4%."

http://randomjog.wordpress.com/2013/11/23/ujemne-stopy-procentowe/

QE and ultra-low interest rates: Distributional effects and risks

Polecam przeglądnąć kompleksowy raport od McKinsey (pdf w pełnej wersji do ściągnięcia w linku).

"A new report from the McKinsey Global Institute examines the distributional effects of these ultra-low rates. It finds that there have been significant effects on different sectors in the economy in terms of income interest and expense. From 2007 to 2012, governments in the eurozone, the United Kingdom, and the United States collectively benefited by $1.6 trillion both through reduced debt-service costs and increased profits remitted from central banks (exhibit). Nonfinancial corporations—large borrowers such as governments—benefited by $710 billion as the interest rates on debt fell. Although ultra-low interest rates boosted corporate profits in the United Kingdom and the United States by 5 percent in 2012, this has not translated into higher investment, possibly as a result of uncertainty about the strength of the economic recovery, as well as tighter lending standards. Meanwhile, households in these countries together lost $630 billion in net interest income, although the impact varies across groups. Younger households that are net borrowers have benefited, while older households with significant interest-bearing assets have lost income."

http://www.mckinsey.com/insights/economic_studies/qe_and_ultra_low_interest_rates_distributional_effects_and_risks

Will debt derail Abenomics?

"It seems to me that one of the automatic, if not always intended, consequences of Abenomics is to force up Japan’s current account surplus, and in fact to force it up substantially. This will have to do at least in part with deciding how to manage the country’s enormous government debt burden, which easily exceeds 200% of the country’s GDP."

"Second, it is not obvious that the world will be able to absorb a significant increase in the Japanese exports, and if Abenomics implicitly forces up the Japanese savings rate relative to investment (which is all that we mean when we say that economic policies force up current account surpluses), these policies can resolve themselves either in the form of high growth and soaring exports, or much lower growth and slowing imports. The former implies that Abenomics will be successful, while the latter that it will fail. It is not obvious, in other words, that Abenomics can succeed in a world of weak demand, and its failure is likely to make Japan’s domestic imbalances worse, not better."

http://blog.mpettis.com/2013/11/will-debt-derail-abenomics/

The Wall Street Code

Krótki film dokumentalny o osobach programujących algorytmy na Wall Street, ich działalności oraz branży HFT.

http://www.youtube.com/watch?v=kFQJNeQDDHA#t=2293

The History Of Debt

Ciekawa infografika o rodzajach długu (rządowego, prywatnego, przedsiębiorstw) na przestrzeni lat.

http://www.nytimes.com/interactive/2013/11/12/business/dealbook/where-credit-is-due.html

Andrew Huszar: Confessions of a Quantitative Easer

"I can only say: I'm sorry, America. As a former Federal Reserve official, I was responsible for executing the centerpiece program of the Fed's first plunge into the bond-buying experiment known as quantitative easing. The central bank continues to spin QE as a tool for helping Main Street. But I've come to recognize the program for what it really is: the greatest backdoor Wall Street bailout of all time."

"My part of the story began a few months later. Having been at the Fed for seven years, until early 2008, I was working on Wall Street in spring 2009 when I got an unexpected phone call. Would I come back to work on the Fed's trading floor? The job: managing what was at the heart of QE's bond-buying spree—a wild attempt to buy $1.25 trillion in mortgage bonds in 12 months. Incredibly, the Fed was calling to ask if I wanted to quarterback the largest economic stimulus in U.S. history."

http://online.wsj.com/news/articles/SB10001424052702303763804579183680751473884

Cena szczęścia i bezużyteczne prognozy

Polecam serię trzech tekstów Trystero o skłonności do nabywania prognoz, które powinny wydawać się bezużyteczne.

"Problem losowości na rynkach finansowych i wynikających z niego szczęścia i pecha w generowaniu wyników inwestycyjnych ma istotne znaczenie ponieważ bardzo utrudnia ocenę jakości procesu inwestycyjnego.

Badania przeprowadzone przez czwórkę naukowców z uniwersytetów w Barcelonie i w Sydney pokazują, że trudności te mogą leżeć głębiej niż można tego oczekiwać a część ludzi może mieć poważny problem z odróżnieniem losowości i umiejętności, nawet w oczywistych sytuacjach.

Trudno o bardziej opartą o losowość czynność niż zgadywanie wyników rzutów monetą. Eksperyment przeprowadzony przez Bou, Brandts, Cayon i Guillen pokazują, że część ludzi może mieć problem z zaakceptowaniem roli losowości nawet w tak oczywistym przypadku. Wyniki wspomnianego eksperymentu są tym bardziej intrygujące, że jego uczestnikami byli studenci ostatniego roku zarządzania (business) a przeprowadzono go w trakcie wykładu z Analizy Rynków Kapitałowych. Uczestnicy eksperymentu dysponowali więc potrzebną wiedzą z dziedziny prawdopodobieństwa."

"Jak wyjaśniają Powdthavee i Riyanto dokładnie takie same wątpliwości mogą mieć potencjalni klienci usług inwestycyjnych. Mogą się zastanawiać: jeśli nie można skutecznie prognozować rynku akcyjnego to dlaczego istnieje tylu komentatorów i analityków sprzedających tego typu usługi? Mogą mieć inne wątpliwości: jeśli zgodnie z teorią nie można regularnie wygrywać z rynkiem to dlaczego świetnie prosperują sektory, które de facto sprzedają umiejętności zarządzających w osiąganiu lepszych od rynkowych stóp zwrotu? W takiej sytuacji, seria trafnych prognoz analityka czy seria świetnych wyników inwestycyjnych funduszu będzie działać na inwestorów podobnie jak seria kilku trafnych prognoz rzutu monetą."

Cena szczęścia

http://blogi.bossa.pl/2013/10/30/cena-szczescia/

Dlaczego ludzie płacą za bezużyteczne prognozy?

http://blogi.bossa.pl/2013/11/04/dlaczego-ludzie-placa-za-bezuzyteczne-prognozy/

Kupowanie bezużytecznych prognoz – alternatywne wyjaśnienia

http://blogi.bossa.pl/2013/11/06/kupowanie-bezuzytecznych-prognoz-alternatywne-wyjasnienia/

Surprise - US Policy Reduces Trading Volumes AND Liquididty In The US Treasury Market - BRAVO

"The US Federal Reserve Bank has been easing quantitatively (QE) for 4 years now, since 2009.  Over this period, average daily trading volume in the US Treasury market has reduced from 500bln 10yr equivalents per day to 350bln 10yr equivalents.  350bln 10yr equivs may still seem like a big number...but this is a 30% decrease in trading volumes, and that is a reduction not only in volume, but liquidity.  Some readers out there might think"so what?" or "whats the big deal if the US Treasury market is less liquid than it used to be?"  The answer rests in the ultimate lenders of capital, and the structure of the Treasury market which is of great concern to participants of this market.  Investors (yes, a rarely used word these days) prefer to invest in assets that are liquid, especially when that asset is designated as a "risk free" asset.  Liquidity = ability to enter / exit at tight spreads without affecting the market price for the security.  (...)

The market is a discounting function, in that it discounts future expected values in the current price of assets.  This means that ultimately, when the market realizes that the Fed cannot exit its QE position (i'm amazed this hasn't happened yet), the discounting function requires the price of UST debt to drop, yields to rise, and the currency to cheapen.  And here is where the Fed holding a sizable portion of all outstanding UST debt becomes both a problem, solution, and problem again."

http://govttrader.blogspot.com/2013/11/surprise-us-policy-reduces-trading.html

Wnioski po pięciu latach

"Nauka z tych 5 lat jest taka, że wszystkie kryzysy są do siebie podobne, a prawa ekonomii zawsze działają tak samo. Ten kryzys różnił się tym od poprzednich, że tym razem odbywał się w skali globalnej i to jeszcze w błyskawicznym tempie. A przyczyniły się do niego serie błędów administracji państwowej - zbyt niskie stopy procentowe w Stanach Zjednoczonych, wspieranie zakupów nieruchomości przez osoby, których nie było na to stać i regulacje bankowe Bazylea II, zachęcające do wyprowadzania kredytów hipotecznych przez banki poza bilans. Na tych sterydach zadłużenie banków inwestycyjnych (w wyniku nadmiernej wcześniejszej deregulacji w tym zakresie) narastało do niespotykanych rozmiarów aż do … przekłucia balonu i - w konsekwencji - wielkiej recesji."

http://ryszardpetru.bblog.pl/wpis,wnioski;po;pieciu;latach,124202.html

Mystery Behind Spanish Banks' Extend-And-Pretend "Bad Debt Miracle" Revealed

"One of the mysteries surrounding the insolvent, and already once bailed out Spanish banking sector, has been the question why reported bad loans - sharply rising as they may be - are still as relatively low as they are currently, considering the nation's near highest in the Eurozone unemployment rate, and in comparison to such even more insolvent European nations as Greece, Cyprus and Slovenia.

Courtesy of the just completed bank earnings season, and a WSJ report, we now know why: it turns out that for the past several years, instead of accurately designating non-performing loans, banks would constantly "refinance" bad loans making them appear viable even though banks have known full well there would be zero recoveries on those loans. In fact, as the story below describes, banks would even go so far as making additional loans whose proceeds would be just to pay interest on the existing NPLs - a morbid debt pyramid scheme, which when it collapses, no amount of EFSF, ESM or any other acronym-based bailout, will be able to make the country's irreparably damaged banks appear even remotely viable."

http://www.zerohedge.com/news/2013-11-11/mystery-behind-spanish-banks-extend-and-pretend-npl-miracle-revealed

Is economics a science?

"One problem with economics is that it is necessarily focused on policy, rather than discovery of fundamentals. Nobody really cares much about economic data except as a guide to policy: economic phenomena do not have the same intrinsic fascination for us as the internal resonances of the atom or the functioning of the vesicles and other organelles of a living cell. We judge economics by what it can produce. As such, economics is rather more like engineering than physics, more practical than spiritual. (...)

My belief is that economics is somewhat more vulnerable than the physical sciences to models whose validity will never be clear, because the necessity for approximation is much stronger than in the physical sciences, especially given that the models describe people rather than magnetic resonances or fundamental particles. People can just change their minds and behave completely differently. They even have neuroses and identity problems, complex phenomena that the field of behavioral economics is finding relevant to understanding economic outcomes."

http://www.theguardian.com/business/economics-blog/2013/nov/06/is-economics-a-science-robert-shiller

Janet Yellen: What's Ahead For The Fed?

"Unlike current Fed chief Ben Bernanke, who enjoyed a relatively quiet first year in office before the financial crisis let loose, Yellen is likely to experience trial by fire from the get-go."

http://www.forbes.com/sites/knowledgewharton/2013/10/24/212013/

The Fed's objective is to destroy the demand for cash

"Within the next several months, the Fed is likely to announce the tapering of QE. That's not a big surprise, but this time there is an interesting twist: in order to offset the risk that tapering might cause interest rates to move higher—which could slow the still-weak housing market and the still-weak economy—the Fed will also announce a lowering of the unemployment rate threshold that would prompt them to begin raising interest rates. By doing this the Fed would be removing some of the unwinding risk that continued tapering creates, while at the same time keeping bond yields from increasing, since a lower unemployment rate threshold would significantly extend the period during which the Fed would keep short-term interest at or near zero."

PONZI AUSTERITY: A definition and an example

"Ponzi austerity is the inverse of Ponzi growth. Whereas in standard Ponzi (growth) schemes the lure is the promise of a growing fund, in the case of Ponzi austerity the attraction to bankrupted participants is the promise of reducing their debt, so as to liberate them from insolvency, through a combination of ‘belt tightening’, austerity measures and new loans that provide the bankrupt with necessary funds for repaying maturing debts (e.g. bonds). As it is impossible to escape insolvency in this manner, Ponzi austerity schemes, just like Ponzi growth schemes, necessitate a constant influx of new capital to support the illusion that bankruptcy has been averted. But to attract this capital, the Ponzi austerity’s operators must do their utmost to maintain the façade of genuine debt reduction."

http://yanisvaroufakis.eu/2013/11/08/ponzi-austerity-a-definition-and-an-example/

Po co osłabiać RPP?

"Można mieć różnego rodzaju zarzuty do kolejnych składów RPP. A to, że zwykle zbyt dużą wagę przykładały do bieżącej inflacji, podczas gdy powinni działać wyprzedzająco. A to, że komunikacja z rynkiem – dyplomatycznie to ujmując – do najdoskonalszych nie należała. A to, że do składów Rady nie zawsze trafiali specjaliści od polityki monetarnej. A to, że co sześć lat nowy skład uczy się niejako sztuki polityki pieniężnej w praktyce od nowa. Te zarzuty jednak bledną w konfrontacji z faktem, że dla każdego ze składów najważniejszym był mandat ustawowy, którego konsekwentna realizacja stała się wielkim osiągnięciem polskiej transformacji. I co najważniejsze, dominująca większość członków RPP była naprawdę niezależna politycznie od tych, którzy ich wybierali."

                                                                                                                 

http://ryszardpetru.bblog.pl/wpis,po;co;oslabiac;rpp,124199.html

Kieżun: Polska Afryką Europy. Transformacja była klasyczną neokolonizacją

"Nasza transformacja to była klasyczna neokolonizacja – profesor ekonomii Witold Kieżun nie zostawia suchej nitki na przemianach gospodarczych po 1989 r. (...)

(pytanie) Jeden z pionierów polskiej transformacji mówił mi o panu i pańskich krytykujących przemiany kolegach: „Pamiętam tych wszystkich profesorów. Oni na wszystko odpowiadali, że się nie da, że to niebezpieczne. Ale im łatwo było tak mówić, bo nie ponosili politycznej odpowiedzialności. A myśmy musieli działać szybko i w zderzeniu z brutalną rzeczywistością".

(odpowiedź) Oczywiście, że można było działać szybko. Ale dlaczego to musiało się odbywać według recepty zagranicznych ekspertów? Takich, którzy – jak Sachs – nie rozumieli polskich realiów, a nasz kraj był dla nich co najwyżej poletkiem do ekonomicznych doświadczeń. Inni zaś przyjeżdżali do Polski, żeby zrobić złoty interes. Niektóre kraje naszego regionu podziękowały za ich usługi. Dlaczego my nie mogliśmy postąpić tak samo? Poza tym działanie szybkie nie musi się równać robieniu polityki na oślep. Przecież nawet guru amerykańskiej ekonomii neoliberalnej przestrzegał w 1991 r. polskie władze przed zbyt gorliwym dopasowywaniem się do oczekiwań Zachodu. Milton Friedman mówił wtedy, że kontrola płac nie ma nic wspólnego ze zwalczaniem inflacji. (...)

Witold Kieżun jeden z nestorów polskiej ekonomii i zarządzania. Walczył w Powstaniu Warszawskim. Potem był więziony w sowieckim łagrze. Po wojnie pracował w Narodowym Banku Polskim i Polskiej Akademii Nauk. W 1980 r. wyjechał z kraju. Wykładał na uniwersytetach w USA i Kanadzie. Kierował też ONZ-etowską misją rozwojową w Burundi w Afryce. W latach 90. wrócił do Polski. Obecnie jest związany z Akademią Leona Koźmińskiego w Warszawie. Ma 92 lata."

http://forsal.pl/artykuly/744722,kiezun-polska-afryka-europy-transformacja-byla-klasyczna-neokolonizacja.html

How Poland Came to Be a Major EU Power

"Faced with these developments, Warsaw has learned that it can exert influence by bridging differences between Paris, London, and Berlin. Poland is still a balancing power, but not one at the Big Three’s disposal.

Moreover, Poland’s success in this role is fueling speculation that any further breakdown in relations between France, Germany, and the UK will allow it to emerge as a partner to one of the Big Three—or even as a leader in its own right."

"Yet the biggest challenge for Poland now is to articulate more clearly what it wants. Other states are tired of hearing that it is an emerging power within the bloc. They want to know what this new power expects. In this sense, Warsaw has been a victim of its own rapid ascent, and must scramble to develop a rationale for its new status."

http://carnegieeurope.eu/strategiceurope/?fa=51958

Shadow banking and the global financial ecosystem

"Modern banks operate in a complex global financial ecosystem. This column argues that proper regulation requires an updating of our ideas about how they operate. Modern banks finance bond portfolios with uninsured money market instruments, and thus link cash portfolio managers and risk portfolio managers. Gone are the days when banks linked ultimate borrowers with ultimate savers via loans and deposits. The Flow of Funds should be updated to reflect the new realities.

Regulatory reform has focused on banks and how much liquidity and capital they should hold, rather than on the evolution of the broader financial ecosystem that banks are only a part of. However, understanding this ecosystem is imperative, as it can influence the types of activities banks engage in and the types of liabilities they issue."

http://www.voxeu.org/article/global-financial-ecosystem-0

Hidden debt must still be repaid

"Five or six years ago, a few skeptics first started pointing out that the credit dynamics underlying Chinese growth was creating an unsustainable increase in debt. This, they warned, would ultimately undermine the banking system and cause growth to collapse if it were not addressed in time.(...)

I agree that China is in a very different position than the US, but this isn’t necessarily a good thing. The main relevant difference is that because all the banks are perceived to be guaranteed by the central government, and Chinese households have a limited number of ways to save outside the banking system, it is unlikely that China will experience a system-wide bank run as long as the credibility of the guarantee survives, and runs on individual banks can be resolved by regulatory fiat (banks that receive deposits will be forced to lend to banks that lose deposits). We are not likely to see a Lehman-style crisis."

http://blog.mpettis.com/2013/10/hidden-debt-must-still-be-repayed/

Map: How the world’s countries compare on income inequality (the U.S. ranks below Nigeria) - czyli o "the Palma ratio"

"The way we measure income inequality is changing. After years of relying on a complicated metric called the Gini coefficient, some economists argue that we should adopt the Palma ratio, which measures the gap between the rich and the poor in a society."

"Interestingly, Eastern Europe scores quite highly as well, as do some post-Soviet countries in Central Asia. Perhaps that's a legacy of Soviet-era social programs meant to flatten class divides. But it's also a reminder that, while economic equality is great, it's not synonymous with a healthy economy."

"The United States doesn't come out of this comparison looking great. It's ranked 44th out of 86 countries, well below every other developed society measured. It's one spot below Nigeria, which has some of the worst political corruption in the world and in 2012 saw nationwide protests over perceived income inequality. The United States' Palma ratio ranks it just beneath Nigeria but above Russia and Turkey -- all countries that have experienced heavy political unrest in recent years."

LINK: http://www.washingtonpost.com/blogs/worldviews/wp/2013/09/27/map-how-the-worlds-countries-compare-on-income-inequality-the-u-s-ranks-below-nigeria/

Sovereign precariousness

"Bond spreads, along with their close cousin credit default swaps, are a beautifully linear measure of sovereign default risk. They go up in a straight and steady line: the higher the number, the riskier the country is perceived to be. And so they’re normally the first and last place that people look when they’re interested in the chances of any given country defaulting.

But of course the world isn’t quite as simple as that, and — as we have learned the hard way — it’s the unexpected defaults which are the most damaging. (...)

What we did was to take a country’s primary deficit — the amount it needs to borrow every year to finance its operations — and add on its total annual debt service. We then took that number and divided it into the country’s total foreign reserves, to get an idea for the length of time that sovereign reserves would be able to fund not only operations, but also all of the country’s debt service requirements.

The results are quite startling.(...) Japan would have only about 14 days."

http://blogs.reuters.com/felix-salmon/2013/11/02/chart-of-the-day-sovereign-precariousness-edition/

Anatomy of Bubbles and Crashes

"There is no standard definition of a bubble, but all bubbles look alike because they all go through similar phases. The bible on bubbles is Manias, Panics and Crashes, by Charles Kindleberger. In the book, Kindleberger outlined the five phases of a bubble. (...)

Stage 1: Displacement

All bubbles start with some basis in reality. Often, it is a new disruptive technology that gets everyone excited, although Kindleberger says it doesn’t need to involve technological progress. It could come through a fundamental change in an economy; for example, the opening up of Russia in the 1990s led to the 1998 bubble or in the 2000s interest rates were low and mortgage lenders were able to fund themselves cheaply. In this displacement phase, smart investors notice the changes that are happening and start investing in the industry or country."

http://pragcap.com/anatomy-of-bubbles-and-crashes

Fast Food, Poverty Wages: The Public cost of low-wage Jobs in the fast-food industry

Ciekawy dokument przedstawiający problem, o jakim się jeszcze w Polsce nie mówi - publiczne koszty niskich wynagrodzeń w poszczególnych sektorach. Raport opisuje sytuację pracowników branży fast-food w USA, np. podaje informację, że 52% rodzin pracowników branży jest zapisanych do jednego lub więcej programu pomocy społecznej. 

"Nearly three-quarters (73 percent) of enrollments in America’s major public benefits programs are from working families. But many of them work in jobs that pay wages so low that their paychecks do not generate enough income to provide for life’s basic necessities. Low wages paid by employers in he fast-food industry create especially acute problems for the families of workers in this industry. Median pay for core front-line fast-food jobs is $8.69 an hour, with many jobs paying at or near the minimum wage. Benefits are also scarce for front-line fast-food workers; an estimated 87 percent do not receive health benefits through their employer. The combination of low wages and benefits, often coupled with part-time employment, means that many of the families of fast-food workers must rely on taxpayer-funded safety net programs to make ends meet."

http://laborcenter.berkeley.edu/publiccosts/fast_food_poverty_wages.pdf

Czy należysz do 1%?

Czy należysz do 1%?

"Anglojęzyczna blogosfera ekonomiczna odkryła artykuł naukowy Branko Milanovica, autora książki The Haves and the Have-Nots: A Brief and Idiosyncratic History of Global Inequality, w którym autor pokazuje między innymi co w latach 1988-2008 stało się z dochodami mieszkańców świata znajdującymi się w poszczególnych percentylach dochodów.

Co zrobił Milanovic? Z badań gospodarstw domowych (z ponad 100 państw) w latach 1988-2008 Milanovic wyznaczył jakie dochody osiągały poszczególne 1% (od najbiedniejszego 1% do najzamożniejszego 1%) a następnie sprawdził co się stało z tymi dochodami w ostatnich dwudziestu latach (do 2008 roku). (...)

A teraz zagadka: ile Waszym zdaniem trzeba zarabiać by znaleźć się w

- najzamożniejszym 1%?

- najzamożniejszym decylu (10%)

- najzamożniejszym kwintylu (20%)?

- w górnej połowie? (...)

Według GUS, by należeć do najlepiej zarabiającego kwintyla gospodarstw domowych w Polsce należało osiągać około 1767 PLN rozporządzalnego dochodu na członka gospodarstwa domowego miesięcznie, czyli 21 200 PLN rocznie. Tak więc niemal całe 20% najzamożniejszych Polaków należy do 10% najzamożniejszych ludzi na świecie."

http://www.trystero.pl/archives/12957

Criticism by Architect of Japanese Quantitative Easing of Fed Policy

"Many top economists have said that quantitative easing doesn’t help the economy. But many argue that – without QE – the economy would be much worse. How do we reconcile those opinions?

One of the main architects of Japan’s QE program – Richard Koo – Chief Economist at the Nomura Research Institute – explains that QE helps in the short-run … but hurts the economy in the long run (via Business Insider):

Initially, long-term interest rates fall much more than they would in a country without such a policy, which means the subsequent economic recovery comes sooner (t1). But as the economy picks up, long-term rates rise sharply as local bond market participants fear the central bank will have to mop up all the excess reserves by unloading its holdings of long-term bonds.
Demand then falls in interest rate sensitive sectors such as automobiles and housing, causing the economy to slow and forcing the central bank to relax its policy stance. The economy heads towards recovery again, but as market participants refocus on the possibility of the central bank absorbing excess reserves, long-term rates surge in a repetitive cycle I have dubbed the QE “trap.”

http://www.ritholtz.com/blog/2013/10/criticism-by-architect-of-japanese-quantitative-easing-of-fed-policy/

Jak radzą sobie klienci kasyn?

"Wall Street Journal opublikował niedawno wyniki rzeczywistych klientów internetowego kasyna. Dane obejmują około 4 200 rachunków z lat 2005-2007. Zostały udostępnione badaczom przez Bwin w ramach projektu badawczego dotyczącego uzależnienia od hazardu. Klienci mieli dostęp do typowych gier: ruletki, jednorękich bandytów i blackjacka.

Z danych wynika, że w całym okresie tylko 11% graczy osiągnęło zysk. Co więcej, z grupy 10% najbardziej aktywnych klientów kasyna, w całym okresie zysk osiągnęło zaledwie 5% graczy. Badacze zauważyli, że mniejsza aktywność oznaczała większe szanse na osiągnięcie zysku w całym okresie – 17% najmniej aktywnych graczy zarobiło pieniądze w całym okresie. (...)

W udostępnionych przez Bwin danych dobrze także widać zasadę Pareto: zdecydowana część przychodów kasyn pochodzi od relatywnie niewielkiej grupy klientów. W przypadku danych Bwin 11% klientów wygenerowało 80% przychodów kasyna a niecałe 3% klientów zapewniło 50% przychodów. Jak informuje WSJ są to dane porównywalne z szacunkami dla tradycyjnych kasyn w USA."

http://blogi.bossa.pl/2013/10/28/jak-radza-sobie-klienci-kasyn/

Kilka ważnych pytań, część 2

"Czy analityk posiadający analizowane/rekomendowane akcje i dysponujący jakąkolwiek przewagą informacyjną, powinien ją w tekście ujawnić? Nie chodzi przy tym o sens etyczny, bardziej o strategię w kontekście jego potencjalnych korzyści finansowych. Niekoniecznie też musi tu chodzić o informacje poufne gdyż pachnie to kryminałem, lecz raczej o informacje publiczne, ale jeszcze nie znane, bądź dobrze skojarzone przez analityka fakty/dane, albo poznanie jakichś intencji innych inwestorów nie objętych poufnością itd. itp.

Logicznie rzecz biorąc powinno zależeć mu na tym, aby na danej spółce zapanował duży ruch i doszło do wzrostów kursów, powinien więc umiejętnie i jak najszybciej tego rodzaju informacje zamieścić w analizie/rekomendacji.

Ujawnienie faktu posiadania akcji prowadzić może u odbiorców owej analizy/rekomendacji do zrodzenia podejrzeń o różnego rodzaju intencje piszącego. Czyż nie? Pytanie: jakiego rodzaju?"

http://blogi.bossa.pl/2013/10/27/kilka-waznych-pytan-czesc-2/

Kilka ważnych pytań

"Weźmy na początek na tapetę dość popularne analizy sytuacyjne szerokiego rynku, w których zwykle syntetyzuje się fundamenty, politykę, wydarzenia, trochę Analizy Technicznej, intuicję piszącego i – co ważne – jego prognozę.

Po pierwsze więc – w sensie prognostycznym nie mają one większej praktycznej wartości. Istnieje wiele dowodów na to, że homo sapiens nie posiadł jeszcze umiejętności przepowiadania czegokolwiek w przyszłości, pomimo że niektórym udaje się co najwyżej trafić z szacunkami częściej niż innym (sławetne: „Prediction is very hard, especially about the future”). Ale nawet trafność na poziomie dużo wyższym niż 50% nie rozwiązuje jeszcze sprawy praktycznej użyteczności (zyskowności inwestycyjnej odbiorcy czy analityka). Po części dlatego, że trafna prognoza zdarzenia rynkowego nie musi oznaczać trafnego prognozowania reakcji inwestorów na nie."

http://blogi.bossa.pl/2013/10/25/kilka-waznych-pytan/

David Rosenberg wyjawia brutalną prawdę o inwestorach

"Uświadomienie sobie tego zjawiska pozwala zrozumieć fenomen permanentnie byczych i permanentnie niedźwiedzich dziennikarzy, komentatorów, analityków, strategów czy medialnych eksportów. Tworzą oni i sprzedają pewien produkt, znajdują swoją grupę docelową i często uświadamiają sobie, że tym produktem nie jest proces analityczny lecz rezultat analizy. Myślę zresztą, że wielu z nich od początku może zakładać, że ich newsletter, portal czy blog będzie oferować określony sentyment rynkowy.

To jest sensowne wyjaśnienie dlaczego na przykład świetnie prosperują monotematyczne portale czy blogi, które nigdy nie zmieniają swojego rynkowego sentymentu. Odbiorcy tych treści chcą być „karmieni” tymi samymi scenariuszami ponieważ potwierdzają ich przyjętą wcześniej strategię. To czy czytane prognozy się sprawdzają a użyte argumenty są poprawne ma drugorzędne znaczenie."

http://blogi.bossa.pl/2013/10/23/david-rosenberg-wyjawia-brutalna-prawde-inwestorach/

How to lose $172,222 a second for 45 minutes

Szczegółowy opis SEC (amerykański KNF, wybrane fragmenty) na temat jednej z większych ludzkich wpadek i niedopasowania procedur w branży HFT.

"This is probably the most painful bug report I’ve ever read, describing in glorious technicolor the steps leading to Knight Capital’s $465m trading loss due to a software bug that struck late last year, effectively bankrupting the company.

The tale has all the hallmarks of technical debt in a huge, unmaintained, bitrotten codebase (the bug itself due to code that hadn’t been used for 8 years), and a really poor, undisciplined devops story."

http://pythonsweetness.tumblr.com/post/64740079543/how-to-lose-172-222-a-second-for-45-minutes

Why the “Maximizing Shareholder Value” Theory of Corporate Governance is Bogus

"One mantra you see regularly in the business and popular press goes something along the lines of “the CEO and board have a fiduciary duty to maximize shareholder value.”

That is untrue. Moreover, the widespread acceptance of that false notion has done considerable harm.

If you review any of the numerous guides prepared for directors of corporations prepared by law firms and other experts, you won’t find a stipulation for them to maximize shareholder value on the list of things they are supposed to do. It’s not a legal requirement. And there is a good reason for that.

Directors and officers, broadly speaking, have a duty of care and duty of loyalty to the corporation. From that flow more specific obligations under Federal and state law. But notice: those responsibilities are to the corporation, not to shareholders in particular.

And where do shareholders fit in this picture? Corporations have a host of obligations they are required to meet, contractual and regulatory, such as paying suppliers, honoring terms of warranties, complying with environmental, product, and workplace safety laws, paying creditors (bondholders, banks, owners of rental property), paying taxes, and for public companies, fulfilling their obligations under state and Federal securities laws. Shareholders are at the very back of the line. They get their piece only after everyone else is satisfied. If you read between the lines of the duties of directors and officers, the implicit “don’t go bankrupt” duty clearly trumps concerns about shareholders."

http://www.nakedcapitalism.com/2013/10/why-the-maximizing-shareholder-value-theory-of-corporate-governance-is-bogus.html